مون

یه جوری دربارهٔ خونه‌ت می‌نویسی انگار نه انگار کل غم‌های تهرانو با خودت تو چمدون اوردی. فکر می‌کنی چرا چمدونت اضافه بار خورد؟ چون غم مامانت تنهات نمی‌ذاره. وقتی به آینهٔ تو خونه‌ت نگاه کنی و ببینی دوستات دورت نشستن و دارن می‌خندن، یه لحظه اشک مامانت رو تو اون آینه می‌بینی. یادت باشه تو همه جا میری امٌا با غم‌های تهران. همه جا امّا با غم‌های تهران.

-