آدمی واقعاً یه وقتایی نیاز داره از اولِ اول شروع کنه. حتی اگر یادش نباشه تشدید رو کیبورد کجاست تا برای اول بذارتش. نوشته های قدیم  دیگه اون حس تعلق به گذشته رو نمی‌داد و این احتملاً هشدار ذهن برای تغییره.

موجز بگم که می‌خوام اینجارو بسازم، تا بعد‌ها بهش نگاه کنم و بگم دبیرستان خیلی هم جهنمی نبود.(هرچند چندماهی بیشتر نمونده) حالا میام و ادامش میدم؛ آخه قصه‌مون هنوز ناتمومه:))

-